Początki
Księżniczka Eufemia (Ofka) raciborska pochodziła z rodu Piastów. Przyszła na świat około 1299 r. Jej ojcem był książę raciborski Przemysław a matką księżniczka mazowiecka Anna. Wzrastała pod okiem przeora raciborskich dominikanów i wybitnego kaznodziei Peregryna z Opola. Jej ojciec w 1299 r. założył klasztor dominikanek w Raciborzu.
W klasztorze
Do tego klasztoru dominikanek świątobliwa Eufemia wstąpiła 4 kwietnia 1313 r. wnosząc dość pokaźny posag. Przyczyniła się do powstania kościoła klasztornego pw. Ducha Świętego. Dwukrotnie była przeoryszą tego klasztoru (1341-1346 i 1349-1359). Nazywana jest fundatorką raciborskiego konwentu dominikanek.
Cnoty
Cechowała ją cierpliwość, wytrwałość, poczucie sprawiedliwości i troska o przetrwanie ojcowskiej fundacji. Starała się, by siostrom zapewnić godziwe warunki życia. Cieszyła się wielkim szacunkiem ze strony krewnych i członków kapituły prowincjalnej dominikanów i samego ówczesnego prowincjała dominikanów.
Śmierć
Wyróżniała się szczególnym kultem do Ducha Świętego, Eucharystii, Męki Pańskiej i Matki Bożej. Nie stroniła również od praktyk pokutnych. Zmarła w opinii świętości 17 stycznia 1359 r. Została pochowana w krypcie pod kaplicą św. Dominika, która przylegała do kościoła dominikanek w Raciborzu.
Kult
Dość szybko otoczono ją kultem i nazywano „błogosławioną”. Wzywano jej wstawiennictwa w przeróżnych potrzebach. W 1606 r. dominikanin Abraham Bzowski spisał jej żywot. W 1821 r. jej relikwie przeniesiono do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Raciborzu, gdzie do dziś oddaje się jej cześć i wzywa się jej wstawiennictwa. Raciborzanie nieraz przychodzą przed ołtarz świątobliwej siostry Eufemii Piastówny zanosząc przed jej obliczem swe prośby. Świadczą o tym kolejne tomy Złotej Księgi Próśb wyłożone przed ołtarzem jej poświęconym. Trwa etap diecezjalny procesu beatyfikacyjnego świątobliwej Ofki raciborskiej.